Wiersze na Dzień Flagi
Dzień Flagi
Flaga Polski to jeden z trzech symboli narodowych obok godła i hymnu. Flaga Polski doczekała się swojego święta, które przypada na dzień 2 maja, między Świętem Konstytucji 3 maja a Świętem Pracy. Święto zostało uchwalone przez Sejm Rzeczpospolitej Polskiej w 2004 r. Oficjalnie Flagą Polski jest flagą narodową od 1831 r. Trzeba przyznać, że Dzień Flagi jest bardzo uroczyście obchodzony w naszym kraju. Polacy pokazują swoje przywiązanie do Ojczyzny wywieszając przy domach biało-czerwoną flagę.
Flaga Polski
Wygląd flagi nie jest skomplikowany – na fladze widnieją dwa, równej szerokości, pasy w kolorze bieli (na górze) i czerwieni (na dole). Ciekawostką jest, że dawniej kolejność barw flagi była różna – na przemian biało-czerwona lub czerwono-biała. Warto wspomnieć, że tego dnia przypada także Dzień Polonii i Polaków za Granicą.
Kształt flagi to prostokątny płat tkaniny o proporcji 8:5. UWAGA! Na państwowej Fladze Polski nie widnieją żadne napisy, godło, herb itp.
Wiersze o Fladze Polski:
W poezji jest mnóstwo wierszy o Fladze Polski autorstwa znanych i cenionych pisarzy polskich, takich jak Szymborska, Gałczyński czy Pietrzak. Poniżej prezentujemy kilka wierszy o fladze państwowej. Życzymy miłej lektury.
***
„Barwy ojczyste”
Czesław Janczarski
Powiewa flaga, gdy wiatr się zerwie,
A na tej fladze, biel i czerwień,
Czerwień to miłość,
Biel serce czyste,
Piękne są nasze barwy ojczyste.
***
„Pieśń o fladze”
Konstanty Ildefons Gałczyński, 1944
Jedna była – gdzie? Pod Tobrukiem.
Druga była – gdzie? Pod Narvikiem.
Trzecia była pod Monte Cassino.
A każda jak zorza szalona,
biało-czerwona, biało-czerwona,
czerwona jak puchar wina,
biała jak śnieżna lawina,
biało-czerwona.
Zebrały się nocą flagi.
Flaga fladze dodaje odwagi:
– No, no, nie bądź taka zmartwiona.
Nie pomogą i moce piekła:
jam ciebie, tyś mnie urzekła,
nie zmogą cię bombą ni złotem
i na zawsze zachowasz swą cnotę.
I nigdy nie będziesz biała,
i nigdy nie będziesz czerwona,
zostaniesz biało-czerwona
jak wielka zorza szalona,
czerwona jak puchar wina,
biała jak śnieżna lawina,
najukochańsza, najmilsza,
biało-czerwona.
Tak mówiły do siebie flagi
i raz po raz strzelił karabin,
zrobił dziurę w czerwieni i w bieli.
Lecz wołały flagi: – Nie płaczcie!
Choćby jeden strzępek na maszcie,
nikt się zmienić barw nie ośmieli.
Zostaniemy biało-czerwone,
flagi święte, flagi szalone.
Spod Tobruku czy spod Murmańska,
niech nas pędzi dola cygańska,
zostaniemy biało-czerwone,
czerwone jak puchar wina,
białe jak śnieżna lawina,
biało-czerwone.
O północy przy zielonych stolikach
modliły się diabły do cyfr.
Były szarfy i ordery, i muzyka
i stukał tajny szyfr.
Diabły w sercu swoim głupim, bo niedobrym
rozwiązywały biało-czerwony problem.
Łkała flaga: – Czym powinna
zginąć, bo jestem inna?
Bo nie taka dyplomatyczna,
bo tragiczna, bo nostalgiczna,
ta od mgieł i od tkliwej rozpaczy,
i od serca, które nic nie znaczy,
flaga jak ballada Szopenowska,
co ją tkała sama Matka Boska.
Ale wtedy przyszła dziewczyna
i uniosła flagę wysoko,
hej, wysoko, ku samym obłokom!
Jeszcze wyżej, gdzie się wszystko zapomina,
jeszcze wyżej, gdzie jest tylko sława
i Warszawa, moja Warszawa,
Warszawa jak piosnka natchniona,
Warszawa biało-czerwona,
biała jak śnieżna lawina,
czerwona jak puchar wina,
biało-czerwona, biało-czerwona,
hej, biało – czerwona.
***
„Polska”
Ryszard Przymus
Polska – to taka kraina,
która się w sercu zaczyna.
Potem jest w myślach blisko,
w pięknej ziemi nad Wisłą.
Jej ścieżkami chodzimy,
budujemy, bronimy.
Polska – Ojczyzna…
Kraina, która się w sercu zaczyna.
***
Piosenka „Płynie Wisła Płynie”
Płynie Wisła płynie
Po polskiej krainie
Zobaczyła Kraków
pewnie go nie minie.
Zobaczyła Kraków
Wnet go pokochała
I w dowód miłości
Wstęgą opasała.
Płynie Wisła płynie
Po polskiej krainie
A dopóki płynie
Polska nie zaginie.
Piękna jest nasza ziemia
Przejrzysty nad nią błękit.
Piękna jest nasza mowa
I pieśni i piosenki.
Piękna jest nasza Wisła
Od gór dalekich do morza.
Piękne są nasze dęby
Topola, sosna, brzoza
Piękna jest nasza szkoła
I piękna zieleń boiska.
Strumień jest piękny i łąka
I zboża fala złocista.
I piękna jest Warszawa
W blasku neonów i okien
I szybki lot odrzutowca
Co ginie pod obłokiem
Piękny jest Biały Orzeł
Piękna jest biel i czerwień,
Piękna nasza Ojczyzno
Kochać będziemy Cię wiernie.
***
„Katechizm dziecka polskiego”
Wł. Bełzy
– Kto ty jesteś?
– Polak mały.
– Jaki znak twój?
– Orzeł Biały.
– Gdzie ty mieszkasz?
– Między swemi.
– W jakim kraju?
– W polskiej ziemi.
– Czym ta ziemia?
– Mą ojczyzną.
– Czym zdobyta?
– Krwią i blizną.
– Czy ją kochasz?
– Kocham szczerze.
– A w co wierzysz?
– W Polskę wierze.
***
„ŚWIĘTO FLAGI”
Zofia Tyszkiewicz
Nowy dzień świąteczny mamy.
Drugi maja – to Dzień Flagi.
Choć historia barw jest stara
to dopiero teraz flaga
doczekała takiej chwili,
w której ją radośniej czcimy.
Biel od Orła i Pogoni,
czerwień z tarczy tła pochodzi,
a że Godło jest ważniejsze,
stąd też biel ma miejsce pierwsze.
Jest od góry barwą flagi,
w dole, prawnie, czerwień mamy.
Z nią od wieków naród kroczy.
Jest gdzie łzy i gdzie krew broczy.
Przez zabory, wojna świata,
zawsze bliska jest Polaka.
Ciesz się Flago, a my z Tobą.
Godnie uniesione czoło,
ufne myśli i nadzieja,
duma serce nam rozpiera!
Za to ważne Flagi święto
wyrażamy wdzięczność wielką
Rodziewiczom i Platformie
– nową tworzą dziś historię.
Nasze barwy narodowe
przed wiekami ustalone.
Barwy herbów Polski, Litwy
na sztandarach nam zakwitły.
Flaga nasza znakiem Unii,
historycznej państw komunii,
bo Królestwo Kongresowe
z Księstwem Litwy nią złączone.
Z nią radości, święta, hejnał,
z nią też Polska niepodległa.
Z nią do Unii, z własnym świętem
tak los sprawił – niepojęte!
Razem z Tobą jest Polonia,
Konstytucja i Madonna
– Matka i Królowa nasza,
która łaski nam wyprasza.
***
Ma Polska skarby trzy –
Bezcenne, rzecz oczywista,
To hymn narodowy, godło
I sztandar – flaga ojczysta.
Biało-czerwona flaga
Powiewa na polskim niebie,
Z nią w ręku nasi przodkowie
Walczyli o wolność dla Ciebie.
Hymn narodowy z dumą
Śpiewało polskie wojsko,
Z radością się go uczymy
Dla Ciebie, kochana Polsko.
A biały orzeł z godła
Spogląda pełen powagi,
To symbol polskiego zwycięstwa,
Wolności i odwagi.
***